Ap 2

LISTY "DO SIEDMIU KOŚCIOŁÓW, KTÓRE SĄ W AZJI"
List do Kościoła w Efezie
2 1 Aniołowi* Kościoła w Efezie* napisz: To mówi Ten, który trzyma w prawej ręce siedem gwiazd, Ten, który się przechadza wśród siedmiu złotych świeczników: 2 Znam twoje czyny: trud i twoją wytrwałość, i to że złych nie możesz znieść, i że próbie poddałeś tych, którzy zwą samych siebie apostołami, a nimi nie są, i żeś ich znalazł kłamcami. 3 Ty masz wytrwałość: i zniosłeś cierpienie dla imienia mego - niezmordowany. 4 Ale mam przeciw tobie to, że odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości. 5 Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i nawróć się, i pierwsze czyny podejmij! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli się nie nawrócisz. 6 Ale masz tę [zaletę], że nienawidzisz czynów nikolaitów*, których to czynów i Ja nienawidzę. 7 Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch* do Kościołów. Zwycięzcy dam spożyć owoc z drzewa życia*, które jest w raju Boga.
List do Kościoła w Smyrnie
8 Aniołowi Kościoła w Smyrnie* napisz: To mówi Pierwszy i Ostatni*, który był martwy, a ożył: 9 Znam twój ucisk i ubóstwo - ale ty jesteś bogaty - i [znam] obelgę wyrządzoną przez tych, co samych siebie zowią Żydami, a nie są nimi, lecz synagogą szatana*. 10 Przestań się lękać tego, co będziesz cierpiał. Oto diabeł ma niektórych spośród was wtrącić do więzienia, abyście próbie zostali poddani, a znosić będziecie ucisk przez dziesięć dni*. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia. 11 Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Zwycięzcy śmierć druga* na pewno nie wyrządzi szkody.
List do Kościoła w Pergamonie
12 Aniołowi Kościoła w Pergamonie* napisz: To mówi Ten, który ma miecz obosieczny, ostry. 13 Wiem, gdzie mieszkasz: tam, gdzie jest tron szatana, a trzymasz się mego imienia i wiary mojej się nie zaparłeś, nawet we dni Antypasa, wiernego świadka mojego, który został zabity u was, tam gdzie mieszka szatan*. 14 Ale mam nieco przeciw tobie, bo masz tam takich, co się trzymają nauki Balaama*, który pouczył Balaka, jak podsunąć synom Izraela sposobność do grzechu przez spożycie ofiar składanych bożkom i uprawianie rozpusty. 15 Tak i ty także masz takich, co się trzymają podobnie nauki nikolaitów. 16 Nawróć się zatem! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie niebawem i będę z nimi walczył mieczem moich ust. 17 Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Zwycięzcy dam manny ukrytej* i dam mu biały kamyk*, a na kamyku wypisane imię nowe*, którego nikt nie zna oprócz tego, kto [je] otrzymuje.
List do Kościoła w Tiatyrze
18 Aniołowi Kościoła w Tiatyrze* napisz: To mówi Syn Boży: Ten, który ma oczy jak płomień ognia, a nogi Jego podobne są do drogocennego metalu. 19 Znam twoje czyny, miłość, wiarę, posługę i twoją wytrwałość, i czyny twoje ostatnie liczniejsze od pierwszych, 20 ale mam przeciw tobie to, że pozwalasz działać niewieście Jezabel*, która nazywa siebie prorokinią, a naucza i zwodzi moje sługi, by uprawiali rozpustę* i spożywali ofiary składane bożkom. 21 Dałem jej czas, by się mogła nawrócić, a ona nie chce się odwrócić od swojej rozpusty. 22 Oto rzucam ją na łoże boleści, a tych, co z nią cudzołożą* - w wielkie utrapienie, jeśli od czynów jej się nie odwrócą; 23 i dzieci jej porażę śmiercią. A wszystkie Kościoły poznają, że Ja jestem Ten, co przenika nerki i serca; i dam każdemu z was według waszych czynów. 24 Wam zaś, pozostałym w Tiatyrze, mówię, wszystkim, co tej nauki nie mają, tym, co - jak mówią - nie poznali "głębin szatana"*: nie nakładam na was nowego brzemienia, 25 to jednak, co macie, zatrzymajcie, aż przyjdę. 26 * A zwycięzcy i temu, co czynów mych strzeże do końca, dam władzę nad poganami, 27 a rózgą żelazną będzie ich pasł: jak naczynie gliniane będą rozbici - 28 jak i Ja to wziąłem od mojego Ojca - i dam mu gwiazdę poranną*. 29 Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów.


Przypisy

2,1 - "Aniołowi": zob. Ap 1,20; "Efez": ówczesna stolica Azji Mniejszej.
2,6 - Sekta gnostycka głosząca nieskrępowaną swobodę obyczajów (por. Ap 2,15, a także Ap 2,14.20.24).
2,7 - "Duch" - Święty; "drzewo życia" (por. Rdz 2,9) to Chrystus jako źródło życia tu w Kościele i w niebie.
2,8 - "Smyrna" - prastare, uroczo położone miasto, stolica biskupia św. Polikarpa (zm. ok. 155); "Pierwszy i Ostatni": Chrystus określa siebie Boskim przymiotem z Iz 44,6.
2,9 - Żydzi nienawróceni, prześladowcy pierwotnego Kościoła.
2,10 - Tzn. w ogóle krótko (por. Rdz 24,55; Lb 11,19; Dn 1,14).
2,11 - Symbol wiecznego potępienia (por. Ap 20,14; Ap 21,8).
2,12 - "Pergamon" - dawna stolica władców Mizji - Attalidów.
2,13 - Aluzja do położenia na górze miasta, siedziby wielu kultów bałwochwalczych.
2,14 - Por. Lb 25,1n; Lb 31,16; 2 P 2,15; Jud 11. NT śladem tradycji judaistycznej uważa Balaama za typ przewrotnego doradcy. Podobne niebezpieczeństwo grozi chrześcijanom ze strony Nikolaitów.
2,17 - "Manny...": por. Wj 16; J 6,31nn. Symbol życiodajnego pokarmu duchowego, a więc i Eucharystii; "kamyk": symbol dopuszczenia do królestwa Bożego; "imię nowe" (jak w Ap 3,12; Ap 19,12) pozostaje w związku z Iz 62,2; Iz 65,17; i oznacza nową osobowość. Związkowi z Chrystusem towarzyszy wzajemna znajomość nie do przekazania innym.
2,18 - "Tiatyra" - przemysłowy ośrodek w Lidii (por. Dz 16,14).
2,20 - Imię symboliczne (brzmienie wg LXX) - nosiła je w ST żona Achaba, zwolenniczka kultów pogańskich (1 Krl 16,31; 2 Krl 9,22); "rozpustę": jak w ST (por. np. Jr 3,2-9) oznacza ona przede wszystkim niewierność wobec Boga. Mógł się z nią łączyć nierząd sakralny.
2,22 - Sens ten sam, co "rozpusty" w w. 20n.
2,24 - Ślady gnozy: wiedza tajemna ma czynić ich odpornymi na zło moralne.
2,26 - Obietnica udziału we władzy Mesjasza (por. Ps 2,8n).
2,28 - Jest nią sam Chrystus (por. Ap 22,16; 2 P 1,19) lub symbol władzy.

Zobacz rozdział